مقالات من

شرايط پاتولوژيكي متعددي داريم  از جمله ديسلكسي، كه ناتواني فرد در خواندن مي باشد. خواندن پاسخ طبيعي در معرض زبان نوشتاري قرار گرفتن نمي باشد. اين واقعيت ها همه به معني اين است كه زبان نوشتاري يك پديده فرهنگي است برخلاف زبان گفتاري كه ماهيت بيولوژيكي دارد. برخلاف زبان گفتاري، زبان نوشتاري از لحاظ سازماندهي و بازنمايي بسيار متفاوت مي باشد. 

خلاصه:قابليت كسب و بازنمايي سيستم زبان در مغز كه منجر به شكل گيري گرامر جهاني مي گردد بخشي از ويژگي هاي انسان بودن است مانند پوسچر بدن انسان و ماهيت دو پا راه رفتن او، به عبارتي مشابه ديگر ويژگي هاي آناتوميكي و فيزيولوژيكي مي باشد. كسب زبان توسط كودك مستلزم سازمان گرفته شدن مغز به شيوه از پيش تعيين شده ژنتيكي در پاسخ به تجربيات زباني كودك در محيط مي باشد. زبان تنها سيستمي نمي باشد كه اينگونه كار مي كند. سيستم هاي بينايي و شنوايي هم از لحاظ ژنتيكي به گونه اي برنامه ريزي شده اند كه سازماندهي و عملكردي مشابه دارند، اما اگر تحريكات بينايي و شنوايي در زمان مناسب حين تكامل ارائه نگردند، به درستي رشد و تكامل نمي يابند. تجربه قرار گيري در برابر ديگر حواس نيز در هر سيستم حسي ضروري مي باشد. نكته مهم اين است كه سازماندهي پاسخ هاي نورولوژيك به طور دقيقي خاص هر گونه مي باشد. اينكه زبان به عنوان جزئي از سيستم نورولوژيكي انسان تكامل مي يابد يا خير مسئله ايست كه بين سايكولينگوئيستيك ها، زبان شناسان و نورو لينگوئيست ها مورد بحث است. برخي معتقدند كه تكامل زبان به موازات تكامل مغز اتفاق ميفتد. برخي ديگر معتقدند كه بعد از اينكه مغز به يك سايز مشخصي در طي تكامل رسيد، به منظور تكامل زبان مي بايست يك باز سازماندهي عظيمي رخ دهد.