مقالات من

بيشتر اديولوژيست هاي داراي درجه كارشناسي ارشد، آموزش ويژه اي براي مشاوره دريافت نمي

كنند. بيشتر اديولوژيست ها تصورمي كنند كه مشاوره به سادگي به معناي توضيح: نتايج آزمايش،

عملكرد سمعك، محدوديت هاي سمعك، كاربرد وسايل كمك شنوايي و... مي باشد. به دانشجويان

فارغ التحصيل توصيه شده كه ازبه كاربردن اصطلاحات حرفه اي اجتناب كنند، اما درغيراين

صورت نيز راهنمايي هاي اندكي درمورد چگونگي برقراري ارتباط موثربا هربيمار دريافت كرده

اند.

Kennedy وCharles تعريف جامع تري از مشاوره را پيشنهاد كردند، كه درابتدا با تفاوت گذاشتن

بين مشاوره حرفه اي (professional) وغيرحرفه اي (nonprofessional)مي باشد. خوانندگان

باحرفه هاي مشاوره (مثل روان شناسان، روان پزشكان، مددكاران اجتماعي) آشنا مي باشند، كه اين

افراد براي فراهم كردن درمان درازمدت براي بيماران بوسيله بررسي وچالش تاريخچه شخصي وهم

چنين بوسيله تحليل معاني پاسخ هاي يك فرد، آموزش ديده اند. روان درماني درمورد علت مشكلات

يك فرد جستجومي كند، كه اين مشكلات ممكن است ازروابط خانوادگي ياازضربه روحي دوران

كودكي منشابگيرند. هرچند مشاوران غيرحرفه اي افرادي هستند كه درساير "حرفه هاي كمكي" مي

باشند، اما به بيماران كمك مي كنندكه بامحدوده اي ازعكس العمل هاي رواني وعاطفي مقابله كنند

همانطوركه به حوزه تخصص شان مربوط است. به عبارت ديگر، اديولوژيست ها به عنوان

مشاورين غيرحرفه اي مي توانند به بيماراني كه بخاطر تاثيركم شنوايي روي زندگي شان، عصباني،

خشمگين، افسرده يا مضطرب هستند كمك كنند. اگرنگراني هاي نامربوط به كم شنوايي ارائه شوند

(مثل بدرفتاري خانگي، بيكاري خانوادگي، مشكلات سلامتي ديگر، دارودرماني ها) دراين صورت

اديولوژيست هابايد مرزهاي حرفه اي شان راتشخيص دهند واين بيماران رابه مراكز مناسب ارجاع

دهند. زماني كه يك اديولوژيست احساس كند كه نسبت به محتوي ياشدت تعامل راحت نيست، دراين

صورت اومي تواند فرض كند كه به يك مرزحرفه اش نزديك شده واحتمالا زمان مناسبي براي

ارجاع بيمار ياوالدين به يك مشاورحرفه اي مي باشد.