مقالات من

براي فهميدن اينكه عملكرد اين شباهت سازماني چگونه است، ضرورت دارد تا انواع قواعد (rule) و اصولي كه در دستور زبان (grammar) وجود دارند و انواع اطلاعاتي كه از واژه ها دريافت مي شوند را بررسي كنيم. قبل از شروع به شما يادآوري مي كنيم كه كلمات " rule" و " grammar" در زبان شناسي نسبت به آنچه در زبان روزمره مي شناسيد معاني متفاوتي دارند. grammar توصيف رسمي يك زبان است و به صورت توانش زباني در كاربران يك زبان، دروني و يكپارچه شده است. يك rule در يك grammar صرفا بيانيه اي است كه توالي از يك نظم زباني را ثبت مي كند. ( به ياد مي آوريد كه اين شكل از تفكر زبان شناسي در گرامر بسيار متفاوت از چيزي است كه يك دبير انشاء در نظر دارد، براي او گرامر آن چيزي است كه در يك نوشته استاندارد بايد رعايت شود: قواعدِ استفاده، خط و نقطه گذاري )

تمامي زبان ها گرامري دارند كه از اجزاي فونولوژيك و قواعد مربوط به سيستم صدايي آن زبان، اجزاي مورفولوژيك و قواعد حاكم بر اَشكال كلمات و همينطور اجزاي نحوي (syntactic) و قوانين حاكم بر ساختار جمله تشكيل شده است. جزئيات مربوط به زيرمجموعه هاي (subsystems) گرامر از زباني به زبان ديگر متفاوت است اما وجود اين اجزاي مستقل، نوع اطلاعاتي كه در خود دارند و شكل و خصوصيات گرامر آنها در تمامي زبان ها مشابه است. اين نكته براي زبان هايي با رسوم ادبي طويل و زبان هاي فاقد سيستم نوشتاري، زبان هايي با ميليون ها گوينده در سراسر دنيا، زبان هايي با تنها چند گوينده در يك منطقه كوچك، زبان هايي كه از گفتار به عنوان فضاي اصلي انتقال اطلاعات استفاده مي كنند و نيز زبان هايي كه از اشارات دست و صورت استفاده مي كنند (زبان اشاره) به همان ميزان صحت دارد. شكل كلي، زير سيستم ها، سازمان بندي و عملكرد گرامر همگي جهاني و همگاني بوده و بنابراين در تمامي زبا ها مشترك هستند.