مقالات من

در فصل اول فرق بين زبان و سيگنالي كه زبان با آن كدگذاري شده است اينجا (گفتار، نوشته و حركات) را دريافتيم. در اين قسمت كمي از هدفمان كه بررسي گرامر و واژگان زبان هاي طبيعي است منحرف مي شويم و مقدمه اي راجع به برخي ويژگي هاي صداهاي گفتاري بيان مي كنيم.  در اينجا روي گفتار تمركز داريم تا اطلاعات و زمينه كافي در مورد نكات بسياري كه در جاي‌جاي اين كتاب مطرح شده است را كسب كنيد. در اينجا به علت كمبود فضا در مورد نوشتار و حركات (gestures) صحبت نمي كنيم. مهم است بدانيم كه سيستم هاي گفتاري و gestural هر دو در بيولوژي انسان ريشه دارند در حالي كه سيستم هاي نوشتتاري مصنوع و ساخته فرهنگ هستند. در فصل 3 راجع به اين موضوع صحبت مي كنيم.

چين هاي صوتي انسان كه در شكل 2.1 نشان داده شده است قادر است صداهاي بسيار زيادي توليد كند كه تنها بخش كوچكي از آنها در زبان هاي مختلف مورد استفاده قرار مي گيرد. آن بخش از صداهاي تارآوا ها كه مربوط به گفتار مي شود موضوع مطالعه آواشناسي است. صداهاي گفتاري از دو نماي كلي متفاوت مورد مطالعه قرار مي گيرند: آواشناسي توليدي (articulatory phonetics) كه بررسي ميكند در زمان توليد يك آواي خاص چين هاي صوتي چه شكلي به خود مي گيرند؛ آواشناسي صوتي (acoustic) كه به بررسي ويژگي هاي موج صوتي حاصل از يك صداي گفتاري خاص مي پردازد. 

يك زبان خاص ، فرضا انگليسي يا اسپانيايي يا خوسا ، فهرستي از اصوات گفتاري دارند كه خودش زيرمجموعه اي از صداهاي فراواني است كه توسط زبان هاي مختلف دنيا استفاده مي شود. براي نمونه، همه زبان ها واكه مياني - مركزي كه در زبان انگليسي در كلمه hut, [hʌt] وجود دارد را ندارند يا واكه شبه روان موجود در كلمه اسپانيايي río, [r̃io] به معني رودخانه. به فهرست صداهاي گفتاري در يك زبان فهرست آوايي (phonetic inventory) گفته مي شود.

منبع:

https://tehransafir.com/%d9%82%db%8c%d9%85%d8%aa-%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9/